چکیدهدر این تحقیق، کاتالیزگر مغناطیسی نمک روی هیدروژن فسفوتنگستیک اسید (ZnHPMo12O40) با جایگزینی پروتو ن ها در H3PW12O40 با کاتیون های فلز روی به-عنوان یک کاتالیزگر قابل بازیافت سنتز شد. ساختار و بافت کاتالیزگر سنتز شده با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FT-IR)، تجزیه و تحلیل حرارت سنجی (TGA)، آنالیز سطح BETمیکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آنالیز مغناطیس سنجی ارتعاشی (VSM) شناسایی شد. این کاتالیزگر مؤثر و قابل بازیافت با موفقیت برای سنتز H4-پیران ها استفاده شد. نتایج نشان داد که کاتالیزگر مغناطیسی روی هیدروژن فسفوتنگستیک اسید فعالیت کاتالیزی خوبی داشته و فرآورده های مورد نظر با بازده خوب تا عالی به-دست آمدند. فعالیت خوب کاتالیزگر نمک هتروپلی اسید در ارتباط نزدیک با سطح ویژه بالا و هم افزایی خصلت برونستد و لویس اسیدی آن می باشد. کاتالیزگر پایداری خوبی داشته و می توان آن را شش بار بدون کاهش چشمگیری در فعالیت در واکنش استفاده کرد.

سابقه وهدف: بزاق با حفظ تعادل PH، نقش مهمی در سلامت دهان و دندان دارد. روش های شیمیایی کنترل پلاک، مانند دهان شویه ها، به عنوان مکمل عمل می کنند. آب نمک با قلیایی کردن بزاق و عمل به عنوان یک قابض و جوش شیرین در کاهش اسیدی شدن حفره دهان موثر است. هدف از این مطالعه تاثیر شستشو با آب نمک یا جوش شیرین بر PH بزاق و پلاک می باشد. مواد و روش ها: این تحقیق از نوع کارآزمایی تصادفی دو سو کور متقاطع بوده که بر روی 62 دانشجوی دندانپزشکی با میانگین سنی 25 سال، شامل31 مرد  و 31 زن انجام شد. یک گروه دهانشویه سدیم کلراید و گروه دیگر دهانشویه سدیم بی کربنات و پس از دوهفته، گروه ها جابجا شدند. 2میلی لیتر از بزاق و مقداری از پلاک چسبیده به دیستال دندان 6  پایین سمت راست جمع آوری شد. PH بزاق و پلاک در هرگروه، قبل و بعد از شستشو اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS و آزمون آماری Two-Way ANOVAاستفاده شد. یافته ها: نسبت PH بزاق و پلاک قبل از مصرف دهانشویه های سدیم بی کربنات و سدیم کلراید اختلاف معناداری با پس از مصرف داشته    هر دو باعث افزایش PH بزاق و پلاک  شدند. (0/05>P) افزایش pH بزاق بعد از مصرف سدیم بی کربنات بیشتر از سدیم کلراید بود. (0/001>P) نتیجه گیری: از نظر کاربردی سدیم بی کربنات گزینه بهتری نسبت به سدیم کلراید می باشد و  نسبت افزایش PH بزاق و پلاک پس از مصرف سدیم بی کربنات، بیشتر از مصرف سدیم کلراید می باشد.

در این مطالعه، استخراج والریک اسید در سامانه های دوفازی آبی پلی اتیلن گلیکول با وزن مولکولی 4000 گرم بر مول و نمک های سدیم دی هیدروژن فسفات (4PO2NaH)، دی پتاسیم هیدروژن فسفات ) 4HPO2K) و دی آمونیوم هیدروژن فسفات (4HPO2(4NH)) در دماهای 35 و 25 درجه سلسیوس بررسی شده است. اثر نوع نمک و غلظت آن، دما و pH بر روی تشکیل سامانه دوفازی آبی مورد مطالعه قرار گرفت. دیده شد که با افزایش غلظت نمک، ضریب توزیع پذیری و درصد استخراج والریک اسید کاهش می یابند. نوع نمک در استخراج والریک اسید تأثیر مهمی دارد به گونه ای که نمک سدیم دی هیدروژن فسفات نسبت به دو نمک دیگر، ضریب توزیع پذیری و درصد استخراج بالاتری (%44) از خود نشان داده است. همچنین استخراج والریک اسید در محیط با دمای کم تر (دمای 25 درجه سلسیوس)، نتیجه بهتری داشت. در این مطالعه، pH های 5، 6، 7، 8 مورد بررسی قرار گرفت و دیده شد ضریب توزیع پذیری والریک اسید در pH کم تر(pH=5)، بیش تر خواهد بود و بیشینه درصد استخراج والریک اسید برای بهترین نمک (سدیم دی هیدروژن فسفات) تا50% به دست آمد.

در این کار پژوهشی نانو سیلیکای پوشش داده شده با فسفوتنگستیک اسید، به عنوان یک کاتالیزگر جدید، موثر و ناهمگن با گزینش پذیری بالا برای سنتز دیاستروگزین مشتق های 2, 3-Dihydrofuro[2, 3-c]chromene-4-one طی واکنش چندجزیی، تک ظرف و در شرایط بدون حلال مورد استفاده قرار گرفت. در این واکنش تولید و تراکم همزمان ایلید پیریدینیوم فناسیل برمید با مشتق های بنزآلدهید و 4-هیدروکسی کومارین انجام می شود. اندازه و شکل کاتالیزگر با استفاده از روش های شناسایی مثل میکروسکوپ روبشی الکترونی (SEM)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، طیف سنجی پراش انرژی پرتوی ایکس (EDS) و طیف سنجی تبدیل فوریه زیر قرمز (FT-IR) مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین آنالیز BET این نانوکاتالیزگر سطح ویژه بالایی را نشان داد که می تواند ملاک مناسبی برای عملکرد این نانوکاتالیزگر باشد. آنالیز پلاسمای جفت شده القایی ( (ICP نیز قابلیت بازیافتت این نانوکاتالیست را تایید نمود. محصولات واکنش نیز با استفاده از تعیین نقطه ذوب و طیف سنجی تبدیل فوریه زیر قرمز (FT-IR) مورد ارزیابی قرار گرفتند. از مزایای این کار پژوهشی می توان به بازده بالا، زمان کوتاه واکنش، شرایط بدون حلال و روش جداسازی آسان محصول اشاره کرد.

از اهداف پژوهش حاضر، محاسبه ضریب توزیع اسید لاکتیک در سامانه دوفازی آبی پلی اتیلن گلیکول-نمک های فسفات است؛ بنابراین، درجه حرارت های 25، 30، 35 و 40 سلسیوس تعیین و در هر یک از درجه حرارت، انواع نمک های فسفات مانند سدیم سولفیت، دی سدیم تارتارات دی هیدرات و سدیم دی هیدروژن فسفات و نیز جرم مولکولی متفاوت پلی اتیلن گلیکول با غلظت وزنی 30 درصد (4000 و 8000 گرم بر مول) ارزیابی شد. به علاوه، بازدهی استخراج اسید در اسیدیته های گوناگون در بازه 5 تا 9 آزمایش شد. تاثیر جرم مولکولی پلی اتیلن گلیکول، نوع نمک، غلظت نمک و تغییر دما بر روی بازدهی استخراج بررسی شد. با توجه به نتایج، با بالا رفتن جرم مولکولی پلی اتیلن گلیکول، درجه حرارت، غلظت نمک و pH، مقادیر بازدهی استخراج نزول پیدا می کند. اعداد مطلوب جرم مولکولی پلی اتیلن گلیکول، درجه حرارت، مقدار نمک و اسیدیته به ترتیب 4000 گرم بر مول، 25 درجه سلسیوس، 25 درصد وزنی سدیم سولفیت، دی سدیم تارتارات دی هیدرات و سدیم دی هیدروژن فسفات و 5/5 تا 5/6 تعیین شد. در نهایت، بازدهی استخراج سدیم سولفیت، دی سدیم تارتارات دی هیدرات و سدیم دی هیدروژن فسفات به ترتیب 205/53، 149/50 و 549/19 درصد حساب شد.

تاثیر جایگزینی نسبی نمک کلرید سدیم با کلرید پتاسیم بر روی لیپولیز پنیر سفید ایرانی در طی دوره رسیدن آن به وسیله ارزش درجه اسیدی و گاز کروماتوگرافی (GC) در چهار تیمار شامل مخلوط هایی با نسبت متفاوت از نمک کلرید سدیم و کلرید پتاسیم که به روش نمک زنی خشک به منظور تولید پنیر رژیمی کم نمک با نسبت های تیمار A، KCl 1.50 درصد + NaCl 1.50 درصد؛ تیمار B، KCl 2.00 درصد + NaCl 1.00 درصد؛ تیمار C، KCl 2.25 درصد + NaCl 0.75 درصد و تیمار D )تیمار شاهد(، NaCl 3.00 درصد ساخته شده بودند، بررسی شد. نتایج ارزش درجه اسیدی نشان داد که تمامی تیمارها به استثنای روز اول، بعد از دوره های رسیدگی ( 30،15، 40 و50 ( اختلاف معنی داری (P<0.05) دارند. با این حال؛ تیمارهای D پایین ترین میزان ارزش درجه اسیدی و تیمارهای A نزدیک ترین درجه اسیدی را به تیمار شاهد داشتند. علاوه بر این نتایج GC نشان داد بعد از دوره های رسیدگی یکسان (10و 25، 40، 55 و 70 روز( بین ترکیب اسیدهای چرب آزاد به غیر از C18:0 اختلاف معنی داری (P>0.05) وجود نداشت. همچنین اختلاف معنی داری (P>0.05) بین اسیدهای چرب فرار در تیمارها بعد از دوره های رسیدگی یکسان وجود نداشت.

مقدمه و هدف: تشکیلات هیپوکامپ بخشی از سیستم لیمبیک است که در رابطه با حافظه و یادگیری دخالت دارد. تشکیلات هیپوکامپ شامل؛ سابیکولوم، هیپوکامپ اصلی و شکنج دندانه ای می باشد. هیپوکامپ اصلی نیز به سه ناحیهCA1 ، CA2 و CA3 تقسیم می گردد. در هیپوکامپ اصلی علاوه بر سلول های اصلی یا نورون های هرمی، آستروسیت ها نیز نقش بسیار مهمی را ایفا می کنند و حتی در امر حافظه نیز دخیل می باشند. حافظه و یادگیری مفاهیم بسیار نزدیکی هستند و در واقع، آموزش نیازمند برخی امکانات جهت ذخیره اطلاعات و مکانیزم های نگهداری اطلاعات شبیه به حافظه است. هدف از این مطالعه بررسی تغییر تعداد آستروسیت های ناحیه CA2 هیپوکامپ موش صحرایی در اثر آموزش فضایی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی با استفاده از روش ماز آبی موریس و دو تکنیک حافظه رفرانس و حافظه کاری 15 عدد موش صحرایی نر نژاد ویستار در آزمایشگاه رفتارشناسی گروه فیزیولوژی انستیتو پاستور در سال های 1385 ـ 1384 مـــورد مطــالعه قرار گرفتند.5  عدد در گروه کنترل و 5 عدد در هر یک از گروه های آزمایشی قرار گرفتند. پس از انجام آزمایش های آموزشی مغز موش ها خارج شده و جهت انجام مراحل آمادش بافتی، از مغزها برش های سریال تهیه گردید و با رنگ آمیزی اختصاصی هماتوکسیلین اسید فسفوتنگستیک رنگ آمیزی شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی و آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل گردیدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که تفاوت آماری معنی داری بین تعداد آستروسیت های ناحیه CA2 در گروه حافظه رفرانس با گروه کنترل وجود دارد. همچنین تفاوت آماری معنی داری نیز بین گروه حافظه کاری با گروه کنترل به دست آمد. با مقایسه دو گروه آموزش دیده مشخص شد که تفاوت آماری معنی داری نیز بین دو گروه وجود دارد و تعداد آستروسیت ها به ترتیب از گروه کنترل به حافظه رفرانس و از گروه حافظه رفرانس به حافظه  کاری افزایش می یابد. نتیجه گیری: آموزش های فضایی و یادگیری تعداد آستروسیت های هیپوکامپ را افزایش می دهند.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.